3 years ago

3 jaar geleden ben je vredig ingeslapen mijn liefste Bonnie en af en toe mis ik je verschrikkelijk, want jij was mijn steun en toeverlaat, zelfs toen je dementeerde en de rollen omkeerde en ik voor jou ging zorgen. Je overleed in de volle paniek van de Covid crisis, ik ben het woonzorg-centrum dankbaar dat wij toch de kans kregen om afscheid te nemen en dat het allemaal sereen verliep. Je ben niet eenzaam moeten sterven, ze wist dat ze ging wegglijden naar de andere kant en ze had er ook vrede mee. We kregen zelfs nog een glimp van wie ze ooit was.

Ook ik had er vrede mee, ze stond op dat punt zo ver van de persoon die ze ooit was, ik was begonnen met afscheid nemen, toen ze steeds meer en meer zichzelf verloor en dat besefte ze heel erg in het begin van het proces, ze sprak steeds over de mist in haar hoofd. Haar persoonlijkheid veranderde van het bazige type :-), een vrouw die heel goed wist wat ze wilde, daar ook voor ging en haar tijd ver vooruit, naar een angstig vogeltje niet meer in staat om een keuze te maken, zelfs niet over welke kleren ze droeg en laat dit nu ooit iets geweest zijn waar ze veel belang aan hechtte, ik heb het van geen vreemden :-). Het was zo’n fiere vrouw het brak mijn hart dat daar niks meer van overbleef.

Maar ik weet dat ze een fijn leven had, heeft ze me meermaals op het hart gedrukt, ze leefde het leven dat ze wilde leven.

Er is zoveel gebeurd in 3 jaar, waar ik haar graag had bij betrokken……had haar zo graag ons huis laten zien, want ik weet dat ze het resultaat geweldig had gevonden. Haar achterkleinzoon en haar lieveling is gaan samenwonen, mijne Martini is overleden en ze heeft Martini nog gekend en was ook zot van katten, ik ben nog van jobs veranderd, want er was niemand die zo goed aanvoelde als ik niet gelukkig was op een job. Ik ben minder gaan werken, iets wat ze enorm had aangemoedigd :-), want ze was een feministe, maar het huishouden en werken vond ze geen geweldige combinatie :-). En ze gaat mijn 50ste verjaardag missen 🙂 en elk jaar als ik ouder werd, zei ze dit is de mooiste leeftijd :-), maar ze had gelijk, ook al is het fysiek niet meer rozengeur en maneschijn, mentaal voel ik me geweldig en ben ik zo dankbaar voor het leven dat ik mag en kan leven.

En daar moet ik mijn Bonnie een dikke dank je wel voor zeggen……..voor alles wat ze me leerde en bijbracht……