Week 12

Wat een week…….

Zondagavond kregen we een berichtje van een vriend met de vraag of hij mocht langskomen om te praten. De alarmbellen rinkelden onmiddellijk. Want ik voelde op vakantie al dat hij noch zij goed in hun vel zat. We spraken af dat hij maandag zou langskomen. Mijn angst werd bevestigd. Er is een een 3de persoon in het spel. Je luistert naar hem, probeert hem steun te geven, maar we weten allemaal dat dit een moeilijke situatie is. Ofwel wordt er gekozen om hun relatie een kans te geven, ofwel kiest zij voor de nieuwe partner. Wat er ook gekozen wordt, er zijn geen winnaars en beide keuzes gaat hard werken zijn. Het brak mijn hart om hem zo te zien…..radeloos, machteloos, onzeker en wachtende naar zijn lot.

Donderdag kwam het nichtje van mijn lief op bezoek, zij kwam haar ski’s en skibotten weer ophalen die wij na een gemeenschappelijke vakantie hadden meegenomen, lang verhaal kort, ze wilde ze niet met de trein meenemen. We weten al jaren dat het huwelijk van hun ouders, niet echt geweldig is en dat haar papa geen gemakkelijke man is. Maar wat ze ons afgelopen donderdag vertelde, blijft aan me kleven. Die kinderen hebben zaken meegemaakt, die we kunnen plaatsen onder mishandeling, psychisch. En nog. Ik loop er sinds donderdag met rond en krijg het niet uit mijn systeem. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ze niet te beschadigd zijn, want opgroeien in een onveilige omgeving, het doet iets met een kind. Therapie wilde ze niet van weten, ze wilde het gewoon vergeten……..we weten allemaal dat dit niet kan.

Het was ook enorm druk op het werk, daar er een collega met vakantie was. Dit maakt extra werk, ik die op vrijdag toch ging werken om dan ’s avonds nog naar een toneelvoorstelling te gaan. Totaal gaar was ik. Gelukkig wel goed geslapen……

Vandaag gaan shoppen met een vriendin die mentaal niet heel sterk staat, de verhalen van haar werk, ex-partners bleven weer uit haar stromen. Ik luisterde, meer kon ik niet doen, want ik kreeg er ook geen speld tussen. Ik dronk tijdens de lunch zelfs een glas wijn, wat zeker niet mijn gewoonte is. Op de koop toe, zei ze me dat mijn kleren saai zijn en ik altijd de klassiekste kleren uitkies 🙂 :-). Resultaat, ik kocht niks :-). Maar damn, ik ben niet saai, ik heb stijl 🙂 :-).

Een beetje overprikkeld kwam ik thuis, gelukkig in een oase van rust. De hubby is niet thuis en dat geeft me even ademruimte om tot mezelf te komen. Morgen schilderles en lunch met mijn familie, waar ik wel naar uitkijk, mijn zoon knuffelen en bijpraten met zus en schoonste broer en in de namiddag, wordt het rust…..

Wat maandag start de mallenmolen opnieuw!